Рубоиёти нав

Гуфтори накӯву меҳр варзиданро,                                                  

Аз Шодии Боыц, Ьожихон омӯхтам

Аз ин амали барои худ бигрифта,

Дар ыалби ьама н=ри хирад афрӯхтам.

      

Эй д=ст, даме чу форищ бишавӣ хон китоб,

Огоҳ шаву ба кори нек= бишитоб,

Баъд аз сари ту хоьӣ, ки ёдат бикунанд,

Дар роьи Худо амал намо баьри савоб.        

Ором бигӯ, пок бизӣ, бо ҳамагон,

То номи туро ба некӣ оранд ба забон.

Ширинсуханӣ душмана д=ст гардонад,

Мӯъмин бишаву ьамеша бош бо имон.

     

Курсию вазифа, молу пул душмани туст,

Як бори гарони зиндагӣ бар  ману туст.        

Хоьӣ, ки раьо бошӣ зи нори дӯзах,

Некӣ куну дар Дажла биандоз, накуст.

Дорам талаби умри дарозатро гул,                                                                       

Ьар щамзаи зебои ба нозатро гул,                                                                       

Умри гузарон ба мисли афсона бувад,

Печон ба сарам м=и дарозатро гул.

   

Бо ёди ту то субҳи дигар бедорам,                                                        

Дидори ту буд бурду барори корам.          .                                                        

Ман мунтазири занги ту будам ҳама рӯз,                     

Эй дилбари нозанини беозорам.

Аз р=и базеби ыаьварангат гардам,

Дар ыомати шамшоди ыашангат гардам.             

Чашмони хумори меьрубонат мана кушт,

Аз тещи нигоьи тиррангат гардам.

Зебо санами ба ыадду болои базеб,

Холи бари р=ят ба назар чун гули себ,  

Ман шефтаи  ду чашми жодуии ту,

Ыурбон шавамо ба ьарду абр=и уреб.

Тилфуни мана зеб дода симои базеб,

Дар куртаи ту шукуфта дидам гули себ,  

Эй карда маро жунуну шайдоии худ,

Сархам шудаам чу беди мажнун ба нишеб,

Аз сӯзиши дил ба меҳр кардам нигаҳат,                                                          

Во шуд дари дил, дар = бидодам панаҳат,

Эҳсоси ту дар ин лаҳза надонам, ки чӣ буд,       

Дарвеш шудам,агарчи кардам шоҳат.

         

Навр=з биё,ки миллатам шод шавад.

Аз омади ту зи сардӣ озод шавад,

Торикӣ рава, р=шанӣ ояд ба дараш,

Бары жорӣ шавад манзилам обод шавад.

Навр=з биёду жумла дарро кӯбад,

Щамьои жаьонро зи дили мо р=бад,

Пайваста шавад,тожик, насибат шодӣ,

Дар кишвари сарсабзу базебу хубат.

            

Навр=з биёд, барф аз замин бардорад.

Деьыон ба замин донаи умед корад.

Эй абри сиёь , р=и хуршед кушо, 

Аз сардию бебарыӣ  шудам безорат.

        

Навр=з биё, яхи дилам об шавад.

Дар мулки вуҷудам ҳама афтоб шавад.           

Аз тармаи бухлу кина безор шудам,

Шояд, ки дилам зи меҳр шодоб шавад..

«Оташкадаи ишқ»                                                                    Хабарнигори мо.

Бо ҳамин ном китоби нави шоири ҳамдиёрамон, аъзои маҳфили адабӣ, аълочии фарҳанги ҷумҳурӣ  Ҳасан Гулзод бо тахаллуси «Сайёд» ба наздикӣ аз чоп баромад. Китоби мазкурро  номзади илмҳои суханшиносӣ, роҳбари маҳфили адабии «Зарафшон» Маликнеъмат ба чоп омода карда, сарсухан навиштааст. «Оташкадаи ишқ» аз шеърҳои тозаэҷоди шоир, ёдномаҳо, марсияҳо, рубоӣ ва дубайтиҳои дар мавзӯъҳои доғи рӯз навишташуда мураттаб гардидааст.

Сайёд- Ҳасан Гулзод  дар  бахшҳои гуногуни пешрафти ҳаёти ҷомеъа ҳамеша саҳмгузор аст. Ва ҳам акнун ба сифати сармутахассиси шӯъбаи масоили иҷтимоӣ-фарҳангии Дастгоҳи Раиси ноҳия ифои вазифа менамояд.

Аҳли адаби ноҳия нашр шудани нахусткитоби ӯро самимона табрик мегӯяд ва таманно дорад, ки китобҳои дигарашро низ барои хонандагон ҳарчӣ зудтар интишор медиҳад. 

Дар зер чанд  нигоштае аз ин китоб барои муштоқони каломи мавзун эҳдо мекунем ва ба Сайёд комёбиҳои эҷодӣ таманно менамоем:

      Ҷонро нисорат мекунам

Маҳбуби  ҷонам  гар  шавӣ, ҷонро  нисорат  мекунам,

Эй  гул,  канори  ман  нишин, ёди  баҳорат  мекунам.

Ҳамроҳи  ман  бошӣ  агар  дар  ин  ҷаҳони  пурҷафо,

Боди  саҳаргоҳӣ  шуда,  бӯса  ҳазорат  мекунам.

Умрам  ба  поён  гар  расад  аз  ҳасрати  дидори  ту,

Аз  гӯр  бармехезаму  сайри  узорат  мекунам.

Дар  ошиқӣ  ҳаргиз  маҷӯ,  сабру  қарор,  эй  хубрӯ,

Дар  ишқи  худ  мепечамат,  дилбеқарорат  мекунам.

Сайде  шавӣ  андар  ҳаво, боле  ба  ман  бахшад  Худо,

Сайёдаму  ҳар  ҷо  равӣ,  охир  шикорат  мекунам .

 Тоҷикистон

Тоxикистон, бо ту дорам ифтихор,

Эй диёри пурсахои файзбор.

Xаннатb андар замини кe[сор

Шукри ту, эй додаи Парвардигор.

Тоxикистон, манбаи оби зулол,

Тоxикистон-лонаи мурuи [илол.

Тоxикистон rуввату xони манb,

Тоxикистон, нури чашмони манb.

Тоxикистон, хонаат обод бод,

Xумла фарзанди азизат шод бод.

Тоxикистон, пуштибони ман туb,

Ахтаре дар осмони ман туb.

Ифтихоре  дорам аз он, тоxикам,

{ар нафас сад шукри Яздон, тоxикам.

Дар рагам xорист хуни тоxикb,

Аз Авасто то ба Rуръон, тоxикам.

Марсия  дар  марги фарзанд

Эй ту нишон аз бенишон, эй xони сeзони падар,

Бархезу як боре нигар, бар ашки резони падар.

Умре маро кардb хазон, рафти ба сeи xовидон,

Дар ин  ба[ори 30-и умр, гашти гурезони падар.

Будb чаманзори дилам, гулдастае дар манзилам,

Бигрифт аxал аз доманат гулбарги резони падар.

Аз гиря чашмам кeр шуд, шодb зи xонам дур шуд,

Бо худ бибурдb xони ман, ту нури чашмони падар.

Парвардамат бо сад умед, бинмудамат ро[и сафед,

Охир шудам ман ноумед, эй тифли нолони падар.

Дар фасли гулбези ба[ор, рафтb ба сeи Кирдигор,

Хуш бошадат ин ра[сипор, эй кабки хушхони падар.

Ме[ри дили зорам будb, як умр uамхорам будb,

Тан[о гузоридb маро, эй ме[ру армони падар.

Рубоиёт

Баъд аз сари ман нолаву фарёд макун,

Мурдам зи uамат, дигар маро ёд макун.

Дар зиндагиам  ме[р надидам аз ту,

Ташриф ба сари марrади Сайёд макун.

Аз рeзи азал [амин буда аъмолам,

Як бор нахестb ба истиrболам.

Аз толеи талх бар вараr гуфтам роз,

Пурсон нашудb ту [ам аз ин а[волам.

Чун даргузарам, даме ниго[ам доред,

Симинбадани маро шитобон оред.

Шояд зи rудуми ёри худ зинда шавам,

Бар rудрати Яздон, то ки имон оред.

Fофил зи худо, шайтони одамсурат,

Дигар нарасад ба нафси худбин зeрат.

Эй рафта зи хеш, баъди маргат мардум,

Подоши амал туф мекунад дар гeрат.